Een Hart voor Uganda

vrijdag 26 januari 2024

Brief aan de sponsors 2024

Aan alle sponsors van een Hart voor Uganda,

Graag wil ik jullie een GELUKKIG en GEZOND 2024 toewensen!

Meestal heb ik veel verhalen te vertellen over Uganda, maar nu moet ik eerlijk bekennen dat door mijn valpartij, dit allemaal zo ver weg lijkt. Gelukkig zijn er velen in Uganda die mij regelmatig een Whatsappje sturen, waardoor het contact blijft.

Onze schooldirecteur Arthur is dan natuurlijk weer de eerste om mij op de hoogte te brengen van de naderende start van het nieuwe schooljaar, dit voor de 7 jongste kinderen in Bright Future.

Prisca, gaat naar het 3de studiejaar.

Darius, Titus, Judith Akamurira, Helena en Judith Tukahirwa, gaan allen naar het 4de studiejaar.

Olivia, gaat naar het 7de studiejaar, en verblijft intern.

Father Fabius is er gerust in wanneer we betalen. Hij heeft er het volste vertrouwen in dat we het schoolgeld zullen betalen voor Scovia en Judith, die allebei naar het 5^de Secondary gaan.

Nog een contactpersoon is Zuster Petronilla, zij is de directrice van de Secondary School van Lovence. Lovence is mijn sponsor-dochter. Ongelooflijk hoe positief ze geëvolueerd is sinds ze naar het Sint Theresa College gaat.

Dan is er nog een priester, (jaja, veel nonnetjes en priesters in de scholen), Reverend Jonath. Hij is de directeur van de Muhabura Vocational Center, waar Priscilla haar opleiding Fashion & Design volgt. Priscilla start haar 3^de en laatste jaar. Toen ze startte was er twijfel of ze het ging volhouden omwille van haar leeftijd, maar kijk, ze is er bijna.

In alle contacten en alle rekeningen die ik tot nu toe ontvangen heb, zien we dat alles, net zoals hier, duurder wordt. Vandaar zou ik ook graag vragen, zonder verplichting natuurlijk, om € 250 te willen storten. Daar waar nodig, zal de vzw Een Hart voor Uganda, bijleggen.

Mereyani, zal veranderen van school, daar zij nu naar het 1st middelbaar gaat. Ik heb met de meisjes en hun ouders samen gezeten, om te beslissen naar welke school ze zullen gaan. Momenteel hebben we al 5 verschillende scholen. Ik wil vermijden dat dit er nog meer worden. Dus hebben we besloten dat de meisjes en de ouders samen overleggen en één school in Kabale kiezen. Dit krijgt mijn volledige goedkeuring, want Kabale is beter voor hen, en gemakkelijk toegankelijk voor mij. Het is grote broer Happy ( zijn echte naam is Vianney) die hiervoor het nodige zal doen. Hij krijgt echter pas verlof van zijn werk in Februari. Dus dan pas zal ik de juiste naam van de school en de nodige papieren krijgen om haar schoolfees te betalen.

Zoals jullie zien, beginnen onze opgroeiende studenten meer geld te kosten. We hebben dan ook op onze laatste jaarlijkse bijeenkomst beslist, om ons te focussen op de kinderen en niet meer op de vrouwen in de School of Mercy. De school voor de vrouwen kost ons 1400€ op jaarbasis. We hebben dit 7 jaar gedaan. Maar de laatste maanden is er nog maar een matige opkomst van de vrouwen. Ik heb hen dit medegedeeld, dat als ze van deze kans op gratis onderwijs geen gebruik meer willen maken, dat wij er zullen mee stoppen, zodanig dat we dit geld voor de goed sturende kinderen kunnen gebruiken. Kato heeft regelmatig contact met lerares Unith, en sinds mijn laatste bezoek is de opkomst van de vrouwen niet verbeterd. Het ziet er dus naar uit dat we in dit najaar de school zullen sluiten. Spijtig, maar het is mooi geweest.

Dit wil niet zeggen dat er geen ‘School of Mercy’ meer zal zijn. Dit kan nog altijd, of misschien ergens anders dan nu. Nu zullen we dit project een tijdje op ‘pauze’ zetten.

Hadden jullie graag een fiscaal attest ontvangen,

gelieve dan het bedrag te storten op de rekening van vzw Kontinenten :

BE66 7380 3734 7143

met in de mededeling vermelding van ons project,

'een hart voor Uganda' en uw 'rijksregisternummer' en uw 'naam en voornaam'.

Nogmaals, van HARTE DANK jullie wel,

om deze jonge mensen, al deze lieve kinderen een kans te geven,

en ook om te geloven in ‘Een Hart voor Uganda’,

warme dankbare groeten,

Sophie

alsook Priscilla, Scovia, Judith K., Lovence, Mereyani, Olivia, Judith Tukahirwa, Helena, Judith Akampurira, Titus, Darius en Prisca

donderdag 14 december 2023

Hoody's for the kids

Als we aan Afrika denken, dan denken we automatisch aan warm weer. Wel, dat is niet zo. In Nkuringo kan het koud en killig zijn. Daarom dacht ik om aan onze kinderen een lekkere warme hoody te geven ( dat is een sweater met een kap).

Stefanie en Serge, An en Roos, bezorgden mij in een mum van tijd een lading hoody's die ik bijna niet kon dragen. Maar waar een wil is, is een weg. De kinderen hebben hun hoody's gekregen.

maandag 30 oktober 2023

ONT-MOETEN

Een jaar heeft het geduurd sinds mijn vorige reis. Dat is lang voor mij. Sommigen begonnen zich zorgen te maken, zelfs de 12 jarige Helena.

"We thought you were lost", dat krijg ik vaak te horen.

In een weekje tijd probeer ik 'tijd' te nemen voor vele ontmoetingen, maar daar knelt het schoentje. Iedereen vraagt mij om langer te blijven. Waarom zo een kort bezoek? Zij hebben tijd voor mij.

"Why are you rushing?"

Goeie vraag hé.

Afrika ontmoet Europa,

bij ons is het altijd van 'moeten',

hier in Uganda moet je niets.

Wij maken afspraken,

zij ontmoeten elkaar ...

zondag 15 januari 2023

Brief aan de sponsors 2023

Aan alle sponsors van een Hart voor Uganda,

Graag wil ik jullie een GELUKKIG en GEZOND 2023 toewensen!

Met dit schrijven wil ik jullie op de hoogte brengen van mijn laatste Uganda-reis (oktober-november 2022), de scholen en onze gesponsorde kinderen.

Omdat ik reisde in het regen-seizoen, ben ik maar héél kort in Nkuringo geweest. De felle regenbuien kunnen de weg daar in een paar uur onberijdbaar maken, vandaar dat we beslisten voor een flits-bezoek. Ik heb alle kinderen die in de Bright Future School zitten, gezien en gesproken, en ze stellen het allemaal goed. Natuurlijk waren ze wel een beetje ontgoocheld dat ik geen reis-gezelschap (Sara, Leen en Roos) mee had en daardoor ook geen geschenkjes of spelletjes. Zo beseffen ze dat ik ook wel eens met ‘lege handen’ op bezoek kan komen. Van het privélége dat ze na de school-uren bij mij op bezoek mogen komen, voor een hapje en een drankje, hebben ze zowiezo genoten. Ik heb weer een paar leuke foto’s, een paar leuke herinneringen.

Hierop aansluitend, heb ik wat minder leuk nieuws. Het is gedaan met logeren in de Volcano House. Gedurende al mijn Uganda-reizen, de voorbije 5 jaar, kon ik daar altijd terecht, werd ik daar altijd door de Staff (onder andere Moses en Saul) met open armen ontvangen, mocht ik genieten van een huis met alle nodige comfort in een prachtige omgeving met een prachtig uitzicht. Dit huis, het Volcano House, was gebouwd met geld van Chris, maar … op de grond van iemand anders, op de grond van Evarist. Er was een huurovereenkomst gemaakt voor de grond tussen hen beiden. Dit contract moest na 5 jaar vernieuwd worden, en Evarist speelt hier nu een vuil spelletje, hij vraagt Chris 1000 dollar per maand huur. Dit kan en wil Chris niet betalen. Hij heeft met zijn Singing Gorilla Project een healt-center en een kraamkliniek opgebouwd in Nkuringo, ten voordele van de gemeenschap, en hij wil het geld van Singing Gorilla Project niet gebruiken om aan één persoon duizenden dollars per jaar te betalen aan huur.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik verbaasd ben, dat Chris dit niet voorzien heeft, dat hij dit niet had kunnen voorkomen. En aan de andere kant is er natuurlijk de ontgoocheling om daar niet meer terecht te kunnen. Maar ook de ontgoocheling in de mens, dat één persoon, in dit geval Evarist, dit kan doen. Want de bezoeken van Chris en ik en onze mede-reizigers in Nkuringo, brachten altijd veel goeds voor de mensen. Dit is dus gedaan. Chris is nog meer ontgoocheld dan ik natuurlijk en heeft nog geen plannen voor 2023. Ikzelf ook niet onmiddellijk. Waarschijnlijk zal ik pas eind oktober ’23 weer naar Uganda reizen, met dan de grote vraag, waar kan ik terecht Nkuringo? Ik blijf positief, en ben zeker dat er mij wel weer iets op het pad zal komen.

Het wegvallen van het Volcano-House heeft vooral een invloed op mijn reizen met anderen. Het was mijn bedoeling, en mijn wens, om de reis die ik maakte met Roos en Leen en Sara te herhalen, met andere geïnteresseerden. Voorlopig staat dit dus ‘on hold’, maar ik blijf er voor gaan. Dus, diegenen die graag ooit mee willen, het zal anders zijn dan voorheen, maar het zal gebeuren en dat onverwachte is dan weer o zo typisch Afrikaans.

Nu moeten we het hebben over het schoolgeld. Ik zal maar beginnen met de te vermelden dat alles daar in Uganda ook duurder is. En in dit geval mogen we zeker stellen dat er nu nog minder kinderen een kans op een goede schoolopleiding zullen hebben door de verhoging van de schoolfees.

Misschien is het wel een beetje logisch dat we al jaren 150 euro per jaar betalen en dat dit op een bepaald moment niet meer zou volstaan. Dit is het moment. Voor de lagere school kinderen (extern) bedraagt het schoolgeld nu 200 euro. Voor de meisjes die nu in P6 (Olivia) en P7 (Mereyani) intern blijven, bedraagt de prijs 300 euro. Hiermee wil ik jullie niet verplichten om deze bedragen over te schrijven. Ik weet dat voor ieder van ons de leefsituatie hier ook duurder geworden is. Onze vzw zal bijdragen daar waar nodig is.

We hebben dan nog 2 meisjes in Secondair bij Father Fabius in de Père Acte School, daar betalen we 250 euro.

En dan hebben we nog Priscilla, die in haar 2 jaar opleiding ‘Fashion & Design’ zit. En haar opleiding kost dit komend jaar 500 euro.

Ik ontbreek hier nog ééntje, en dat is Lovence. Dat is het meisje waarmee ik ooit begonnen ben. Zij heeft gedaan met haar lagere school in Nkuringo. Dit was op zich een lange weg. Nu wachten we op haar eindresultaten (hopelijk de komende week), en aan de hand daarvan, mag ik dan solliciteren in mogelijke scholen voor haar. Dus, ik weet nog helemaal niet wat mij hier te wachten staat met Lovence. Dit zal weer een moeilijke weg worden, vol hindernissen, maar ik heb haar beloofd om haar te blijven de kans te geven om te studeren, dus dan doe ik dat.

In bijlage stuur ik jullie ter info de rekeningen mee die ik krijg van de scholen, dit om jullie een idee te geven hoe zij te werk gaan en waar jullie allemaal voor betalen. En, dit vind ik altijd grappig, jullie betalen zelfs voor het ‘wc-papier’ voor de kinderen. Dit is in Uganda duidelijk een luxe artikel. Een leuk alternatief voor wc-papier is, ik spreek hier uit eigen ervaring, de zachte blaadjes van de Vlinder-struik.

Dus, om mijn lang verhaal af te sluiten, ik hoop dat ook jullie blijven door gaan met het sponsoren van de kinderen, want JA, HET MAAKT WEL DEGELIJK EEN VERSCHIL.

Hadden jullie graag een fiscaal attest ontvangen,