Wafelen-bak

Het is een jaarlijkse traditie, die gelukkig ook zonder mij doorgaat, de wafelenbak van Serge.
Ik denk dat dit al het 5de jaar op rij is, dat Serge heel de zondag wafels staat te bakken.
Sommigen onder jullie kennen de lekkere wafels van Serge al, volgens het geheim recept van zijn grootmoeder.
Ik zag op facebook dat er al bestellingen geplaatst werd.
Goed hé! En dit allemaal ten voordele van 'Een hart voor Ugana'.

Dank je wel Sergie Kakuru !

Er is ook hier in Uganda vraag naar jouw wafels! Want een 'wafel' dat hebben ze hier nog nooit geproefd!

Bewitched!

Heel wisselvallig weer vandaag, het regenseizoen is begonnen. Gelukkig, rond 15u, begint de zon weer te schijnen.  Iedereen komt naar buiten. Het Trade-Center is gekleurd van de mooie stoffen die de vrouwen dragen.   

Op een bepaald moment is er oproer, enkele mannen zijn aan het vechten.  In een mum van tijd staat er een massa volk.  Wij houden afstand. Wij zitten gezellig bij Judith een biertje te drinken.  

Een tijdje later merken we op dat de politie gearriveerd is.  En dan komen er enkele mannen ons vertellen wat er aan de hand was.  Een bepaalde man zou een andere man ‘bewitched’ – ‘behekst’ hebben. Die behekste man ligt dus momenteel ziek in bed. En zijn vriend wilde de ‘witch’ samen met enkele andere vrienden kort en klein slaan.  De politie heeft de vriend gearresteerd en hem naar de gevangenis gebracht.

Ja, hier geloven ze dus nog in ‘bewitching people’.  Iemand vraagt mij of wij daar wetten voor hebben.  Ik vraag het mij af.  Waarschijnlijk zullen er nog wel oude wetten hierover bestaan. Maar die zijn gelukkig niet meer van toepassing.  Zou anders geen goed nieuws zijn voor sommige van mijn ex-collega's.

Obushera

Wat is obushera ?
Dat is een lokale softdrink, gemaakt van soghum.
En ik kreeg vandaag, van Ronald (de verpleger die mijn vinger verzorgde), een mooie kalebas, gevuld met obushera. 
Hoe het smaakt? 
Veel minder zoet dan al de softdrinks die wij kennen.  Een beetje zurig.  En het is als eten en drinken tegelijkertijd.
Alleen al het drinken uit de kalebas is al een uitdaging.

Normaal gezien zou ik zoiets niet zomaar aanvaarden, maar daar het van Ronald kwam, was het voor mij veilig.

 Je zal misschien denken dat ik daar alleen op de weg sta, maar achter fotograaf Kato staat er een groepje kinderen (een 10-tal) mij met grote ogen aan te staren. 
"What is Mahoro drinking?"

Boompje planten

Een stukje als bedanking om wat ik gedaan heb in school, mocht ik vandaag samen met de kinderen 'mijn boompje' planten.  De naam van het boompje moet ik nog te weten komen, maar er staat alvast een mooi naambordje bij.  De jongen op de foto, Godfrey, krijgt de verantwoordelijkheid om hier goed voor te zorgen.  En aangezien ik in juni terugkom, zal hij dat zeker doen.

The Europeans did more harm than good

Vrijdagnamiddag, debat in de Primary School, met de kinderen van P4 - P5 - P6 - P7, van het vierde tot en met het zevende studiejaar.

En het debat gaat over ONS, wij Europeanen.  De motie is; 'de Europeanen deden meer slecht dan goed'. En hier kunnen ze al dan niet mee akkoord gaan.

Uiteindelijk wint de tegenpartij, 'de Europeanen deden GOED'.
Alhoewel, met sommige argumenten van de partijen ging ik niet akkoord,
en andere argumenten waren dan weer super grappig;

- we brought homosexualiteit
- we ask them to pay taxes
- we brought islamitic belief

+ we brought guns
+ we brought mini-skirts

Een succesvol project, dat mogen we zeker zeggen

Op 30/01/2017 plaatste ik een berichtje 'Van wie is dit project?'

Wel, ondanks enkele strubbelingen zijn we er in geslaagd om dit project in goede banen te sturen.

Lydia (dame 2) heeft geprobeerd om onze ruimte af te snoepen, door de verhuurder te willen omkopen, maar dat is haar niet gelukt.  Wij mogen een klein lokaaltje van de Singing Gorilla's gebruiken.  Het is bedoeld als muziekruimte, maar wordt zelden gebruikt. Ze spelen en zingen liever buiten.
Dus, dankjewel Chris en Evarist voor dit klaslokaaltje.

Fausta (dame 1) probeerde mijn leerlingen af te snoepen, maar dat is gelukkig ook niet gelukt.

De leerlingen van Top-Class bleven lang weg vandaag.  Nochtans het weer was goed, geen regen.  Na een tijdje kwamen ze geleidelijk aan binnen druppelen.  En sommige vrouwen wisten ons te vertellen waarom ze zo laat waren.  Ze werden onderweg aangesproken door Fausta, met de vraag niet meer naar de les te komen, omdat zij (Fausta) de job van lerares niet gekregen heeft.

Dit vind ik ongelooflijk!!! Hoe hebzuchtig en egoïstisch sommige vrouwen hier kunnen zijn.  Nu begin ik te begrijpen waarom zo veel mannen hier drinken.  Dit is nu het derde conflict dat ik hier meemaak, en ja, ook voor de derde keer met een vrouw.  Motivatie; telkens hetzelfde, hebzucht en jaloezie!

Fausta kwam altijd meehelpen les geven in Top-Class, ook al was dit niet echt nodig, ook al heb ik haar dit nooit gevraagd. Maar soms was het handig dat zij in de lokale taal meer uitleg kon geven, als Matchati of Kato er niet bij waren.  Zij en haar man hebben een pub en een winkeltje, en zij heeft ook nog eens een handcraft-shop.  Dus, ik zou niet denken dat zij nog een job nodig had.  En nadat zij aan enkele toeristen aan het vertellen was, dat “zij een project heeft, namelijk gratis les geven aan vrouwen die niet kunnen lezen of schrijven”, was de sympathie van mijne kant eigenlijk al over.  Ze heeft nooit aan mij gevraagd of ze mocht les geven, met loon natuurlijk.  Ze heeft dit wel aan mijn vrienden gevraagd.  Maar aangezien zij niet is komen solliciteren, en Charity wel, is het dan ook logisch dat ik de job aan Charity gegeven heb.  Charity heeft ook veel meer geduld, dat merk je onmiddellijk.  En Charity zal haar job doen zoals gevraagd, zonder uitbuiting van derden.   

 En ik ben héél blij dat al die lieve dames trouw naar de les zijn gekomen.

Je t' aime!

De woensdagnamiddag geef ik Franse les in de Secundary School.

Omdat mijn lessen op z'n einde lopen, vroeg ik hen vandaag, zijn er woorden of zinnen die jullie willen kennen in het Frans?  Zodoende kan ik hen dit nog aanleren voor ik weer naar huis ga.

Hier in de Secundary School hebben we nog maar het 1ste en 2de middelbaar, maar er zitten jongens en meisjes van 12 tot en met 19 jaar.  Dit is voor de jonge meisjes niet altijd evident om aan het woord te komen, ze zijn heel verlegen.  De jongens daarentegen helemaal niet, en ze zijn dan ook nog eens in de meerderheid.

Van één van die jongens kreeg ik dan ook de vraag, 'how do you say I LOVE YOU in french'.  Op dat moment kreeg ik de volle aandacht van heel de klas.  Zodoende leerde ik hen 'je t' aime' aan.

Toen de klas afgelopen was, en ik de leerlingen bedankte en goodbye zei, kreeg ik natuurlijk als antwoord uit de klas van sommige jongens 'je t'aime'!  Dat was een vrolijk einde van deze namiddag lesgeven!

De handgemaakte tasjes van Roos zijn en blijven een succes

Ik had van Roos een hele lading handgemaakte tasjes meegekregen, die zij en enkele vriendinnen gemaakt hadden.  Er waren er al enkele uitgedeeld, maar vandaag was het de goeie moment om ook alle andere leerlingen te belonen met een tasje.

DANKJEWEL ROOS EN MAGDA EN ALLE ANDERE VRIENDINNEN !!!

Schriftjes voor de kinderen

Ik wilde al lang schriftjes kopen voor de kinderen in school, maar telkens als ik naar de headteacher ging om te vragen hoeveel kinderen er nu in school waren, kreeg ik het antwoord; 'they are still coming'.  Dat wil dus zeggen, dat het schooljaar 3 weken geleden begonnen is, maar dat er nog altijd nieuwe leerlingen toekomen.  African Time ?

Maar daar we toch naar Kisoro moesten, zijn we vandaag schriftjes gaan kopen, en deze gaan uitdelen aan de 'reeds aanwezige' kinderen.  En er waren véél blije gezichtjes.

Dit mede dankzij de bijdrage van enkele lieve mensen!

Stoofpotje van geitevlees

Ik wilde ook eens koken voor mijn vrienden.  Zij zorgen altijd goed voor mij.
Het moeilijkste hieraan is, aan de ingrediënten geraken.
Ik dacht eigenlijk aan mals lamsvlees, maar het werd uiteindelijk een oud geitje, aan de taaie kant.

De groentjes wassen en snijden, dat doe je hier met héél weinig middelen. Maar het lukt ook.

De keuken is hier dus buiten, ja. Dus je kan hier eten.
Of we kunnen ook in het nieuwe huis in aanbouw eten, waarom niet!

En het smaakt !

En wie wil het laatste stukje vlees?

EHBO-materiaal voor het Green Hill Health Center

Mijn vinger is mooi genezen.  Verpleger Ronald volgde mij op.  Ik MOEST op controle komen.
Maar ik mocht niet betalen, want ze willen dat ik blijf terug komen.
Dus het enige dat ik kon doen, was hen wat van mijn EHBO-materiaal geven, en daar was Ronald heel blij mee.

Het stof wordt weggespoeld

Deze morgen als ik opstond kon je niets zien, mist, mist en nog eens mist.
Dit is dan ook de regio van "Gorilla's in the mist", ik voel mij vandaag "Muzungu in the mist".
Als ik 's avonds buiten wandel, in het donker, dan is het moeilijk om gezichten te herkennen.  Maar vandaag, in de mist, is het omgekeerd, nu ben ik bijna onherkenbaar. Maar helaas, er loopt hier maar één blanke rond, dus krijg ik toch telkens te horen, 'orerege Mahoro', 'orerege Sophia' (= goeiemorgen).

In de namiddag hebben we les, Top Class.  Door het slecht weer zijn er maar heel weinig leerlingen. En dan begint het ook nog eens te regenen, laten we maar zeggen, met 'bakken uit de hemel'. En als je weet dat de daken hier golfplaten zijn, dan kan je niet veel les meer geven door het vele lawaai.

Hier is iedereen blij als het geregend heeft.  Ik hoor van hieruit een kikkerconcert.  Dit komt van dit kleine poeltje.

Er is weer water, het stof is weggespoeld, iedereen is weer blij.

Gevaarlijk nonchalant

Ik weet, het is typisch westers om voor alles verzekeringen af te sluiten, voorzorgsmaatregelen te nemen voor van alles en nog wat, geen enkel detail mag vergeten worden, ...
Hier doen ze dat dus niet. Hier moet je geen verzekering afsluiten voor je auto, hier moet je geen brandblusapparaten plaatsen in openbare gebouwen, hier moet je veel niet.
'Uganda is a free country'.
Tja, soms kan ik hier wel mee akkoord gaan.

Maar les geven in een klaslokaal, terwijl het stuk grond dat ernaast ligt volledig in vuur en vlam staat?  De kinderen, de jongeren lachen met mij omdat ik mij niet op m'n gemak voel.
Maar, als ik alles wil filmen, ook deze jongeren, dan gaan ze allemaal lopen.
'Who is now afraid?!'

Kigali Genocide Memorial in Rwanda

http://www.kgm.rw/

Ik ben blij dat Kato mij hier mee naar toe neemt, ook al is dit iets aangrijpend, iets dat aan je kleren blijft hangen.  Maar zoals in Europa de Holocaust niet mag vergeten worden, mag ook deze Genocide niet vergeten worden.

Waar ik wel van verschiet, wat ik niet wist, is dat deze rassenhaat tussen Hutu en Tutsi, al sinds 1959 aan de gang was. En vooral, dat deze is aangewakkerd door de Belgen en de Duitsers.  Zij zijn begonnen met een onderscheid te maken in betere en mindere rassen.  Zij of wij ?

Waar Kato van verschiet, wat hij niet wist, is dat er zoveel Joden vermoord zijn tijdens WO II, en dit onder andere door de gaskamers.  Dit is een stuk geschiedenis dat ze hier in de scholen niet kennen.