Wat is vrij zijn?

Deze middag kwam Gervase terug uit Kampala.  Hij en alle Chairmen (burgemeesters en schepenen) waren uitgenodigd in Kampala voor een vergadering met de President.  Dit was zaterdag.  Tot hun grote ontgoocheling hebben ze de President niet gezien, noch gesproken.  Er was wel een Minister om hen toe te spreken.  De uitnodiging was eigenlijk misleidend, een truc van de President om hen allemaal daar samen te krijgen, en hen dan te overtuigen om de leeftijd van de President te verhogen.  Maar daar waren de Chairmen niet mee akkoord.  De Minister werd uitgejouwd, er werd met water naar hem gesmeten.  De politie moest tussenbeide komen, en heel dit gebeuren staat in het nieuws.

Normaal gezien heeft een President ‘twee machtstermijnen van 5 jaar’.  Museveni is al aan zijn 7^de machtstermijn toe.  Deze wet heeft hij zelf gewijzigd, zoveel jaren geleden, met de goedkeuring van de bevolking (via de Chairmen).  Maar nu is het voor het vele mensen genoeg geweest.  In de wet staat dat de maximum leeftijd van een president 75 jaar is. Museveni, die nu op z'n minst 75 jaar oud is, wil aan de macht blijven, en daarom ook deze wet veranderen.  Hij heeft zichzelf goed geïnstalleerd, alsook heel zijn familie.  Dit wil hij zo behouden.  Ook heeft hij fouten gemaakt, en daarvoor wil hij niet boeten, hij wil deze gewoon negeren. 

Kato noemt Uganda altijd een vrij land, maar Gevase is hier helemaal niet akkoord mee.  In een vrij land mag er geen corruptie zijn, en dat is hier overal.  Hij geeft enkele simpele voorbeelden.  Als je met het openbaar vervoer naar de stad wil, dan weet je nooit op voorhand hoeveel je zal betalen.  Afhankelijk van wie je bent (status), hoe je er uit ziet, zal je een variabele prijs betalen.  Is dat vrijheid?  Een president die voor hemzelf en zijn familie zorgt, is dat vrijheid?  Op pensioen gaan en geen pensioen krijgen, ook al was dat beloofd, is dat vrijheid? 

Kato noemt Uganda vrij omdat er geen regels zijn.  Maar de keerzijde van deze ‘geen regels’ is dat er ook niet voor de mensen gezorgd wordt.  Er is hier maar één regel, ‘je eigen buik vullen’.

Laten we hopen dat de Chairmen een goeie daad gedaan hebben door hier niet mee akkoord te gaan, en dat dit het einde mag zijn van Museveni zijn ambtstermijn.  Gervase vreest er echter voor dat dit verhaal nog helemaal niet ten einde is.

Arnout en Simon op bezoek in Nkuringo

Arnout en Simon, de twee Belgische studenten geneeskunde, die we in Fort Portal al ontmoet hebben, zijn op bezoek in Nkuringo.  Het is hun laatste week in Uganda, en samen met Kato hebben ze nog safari's gedaan in Queen Elisabeth NP.

Ze zijn beloond voor al het goede werk dat ze gedaan hebben, want ze hebben het geluk gehad om olifanten, leeuwen, nijlpaarden, buffels en zelfs een luipaard te zien.  Ze zijn blij.
We hebben bijna de big five gezien, zeggen ze.  We missen nog een neushoorn.  Ze zijn dan ook super content als ze een gehoornde kameleon vinden.

's Avonds is het kampvuur, nagenieten en vooral napraten van over hun 'medische' avonturen.

In uitgeholde boomstammen - kano's varen we over Lake Mutanda naar Kisoro.  Dit duurt toch wel een tweetal uur, dus is het lunch-time op de boot.  Een gekookt eitje en een avocado smaken dan ook heerlijk!

Goeie terugreis Arnout en Simon !

Met weinig middelen lukt het ook

Ik ben hier nu al drie weken ten huize Albertine, en ik ben dit eigenlijk al gewoon.  Ik moet wel toegeven dat ik blij was deze nacht dat ik niet uit mijn bed moest want het was goed aan het regenen.  Want ja, het toilet is buiten.  Dus voor mensen met blaasproblemen, niet altijd even leuk.

 

Het koken lukt al aardig, de dagelijkse kost smaakt mij. Patatjes, groentjes, fruit. Lekker en gezond!

En met weinig water gaat het ook.  Elke dag, gaan we zelf water halen in jerrycans in het Health Center.  Is maar een kleine kilometer stappen (en bijna vlak).  Hoeveel ik draag? 10 liter

Kato draagt 20 liter.  Waarom ik maar 10 liter draag?  Omdat ze mij niet meer laten dragen! En ja, omdat ik het ook niet kan. Ik ben al blij dat ik mijn 10 liters mag dragen.

Dit water, 30 liter, dient om te koken, om af te wassen (éénmaal daags), om onszelf te wassen, en om af en toe de WC eens door te spoelen.  15 liter per persoon, probeer maar eens!

Ik denk dat ‘waar een wil is, is een weg’, met weinig middelen dat kan ook.

Eén ding moet ik hier niet doen; ondanks het droog seizoen en het vele stof overal, moet ik niet afstoffen, want ik heb hier niets om af te stoffen.

Waarom kiezen mannen een 'jongere' vrouw boven hun eigen vrouw

Rosalia geniet van de viering, ze luistert aandachtig, knikt en bevestigd, zingt en klapt.  Als ik haar zie van de communie terug komen, zie ik een mooie sterke vrouw, ondanks haar 61 jaren.  7 kinderen heeft ze, en al vele kleinkinderen. Haar man heeft haar verlaten voor een jongere vrouw. 

Waarom verkiezen mannen een jongere vrouw boven hun eigen vrouw? 
Waarom laat een man zijn vrouw, die ook jong geweest is, net zoals hij, achter met haar kinderen?  Waarom kan een man zijn vrouw niet blijven zien zoals ze was op het moment toen hij voor haar koos? 

Ik zie hier veel van deze gelijkaardige situaties.  Mannen die een tweede en een derde vrouw kiezen, en ja, altijd jonger.  Dit moet niet gemakkelijk zijn voor de eerste vrouw.  Zij blijven trouw aan hun man.  Zij blijven hun plichten vervullen en zorgen voor de kinderen.  Maar wat krijgen ze terug?  Weinig respect, want je ziet dat de jongens ook geen zorg dragen voor hun moeder.  Ze zien geen goed voorbeeld van hun vader.  De voordeur van Rosalia’s huisje hangt al maanden scheef in z’n scharnieren, en geen van de 6 zonen onderneemt iets om de deur te herstellen.

Hier in Uganda worden de mensen door het harde leven, door het harde werken, sneller oud.  Maar waarom wordt een oudere, rijpere vrouw aan de kant geschoven?  Waarom wordt ze niet gewaardeerd, gekoesterd, om alles wat ze is en alles wat ze gedaan heeft?

Ik herinner mij een cursus die ik volgde rond ‘het vrouw zijn’, en daarin viel het mij op dat je slechts in de  cultuur van de indianen ‘respect voor het vrouw zijn’ terug vindt.  Zowel respect voor de vrouw en haar maan-cyclus, als voor de oudere en rijpere vrouw. 

Dit respect vind  je hier in Uganda niet terug, maar ook niet bij ons in het moderne Westen. 

Ikzelf ben nu 47 jaar, en hier ben ik over het algemeen de oudste.  Als ze mijn leeftijd vragen, heb ik eerlijk gezegd geen zin om te antwoorden, want ja, dan vinden ze mij ineens oud.  Zonder mijn leeftijd exact te weten, vinden ze me jong.  En ja, ook ik wil mij jonger voelen.  Ik wil me geen 47 voelen.  

Zo zie je maar dat dit getal van buitenaf opgelegd wordt, want binnenin voel je je anders.  Maar eerlijk gezegd, ik zou niet opnieuw 27 willen zijn.  Neen, dank je wel.  Ik voel mij nu veel beter in mijn vel! Ondanks dat dat velletje er niet meer zo jong uit ziet!