We zijn begin juni, volgende week start de horeca hier weer op, we kunnen weer gaan eten, we kunnen weer een terrasje doen. Je zou kunnen zeggen dat het normale leven hier weer zijn gang gaat, bijna ...
Het zijn rare maanden geweest, de 'lockddown'. We zijn een groot stuk van onze bewegings-vrijheid kwijt. We kunnen niet meer 'zomaar' gaan en staan waar we willen. We kunnen niet meer 'dicht' bij anderen gaan staan. 'Social distancing' is de nieuwe norm.
Hoera 'afstandelijkheid' en 'smetvrees', dit zijn duidelijk de overwinnaars van de voorbije 3 maanden. De gevolgen hiervan zullen op lange termijn wel naar boven komen.
Hoedanook, wij hebben het hier in België niet slecht, niet slecht gehad, ... er wordt voor ons gezorgd.
Maar wat gebeurt er ondertussen in Afrika?
Wat gebeurt er ondertussen in Uganda?
De 'ver-van-ons-bed-show' is nu nog verder weg. We zijn allemaal zo bezorgd/angstig om 'onze' gezondheid, 'gaan we dit wel overleven'.
Ja, we gaan dit overleven, want de overheid steekt overal een tandje bij. Misschien zeggen sommigen dat de overheid het niet goed doet, maar daar ga ik niet akkoord, ze doen véél, héél véél.
In een ander continent, in Afrika, in Uganda, is er ook een lockdown, maar volledig anders dan hier. Zij mogen nergens heen. Zij hebben zelfs een avondklok. Zorg dat je binnen bent na 19u of je krijgt 'kloppen' van de politie.
Wij moeten maar de radio/TV/computer open zetten en wij worden overspoelt met corona-nieuws. In Uganda weet het merendeel van de bevolking zelfs nog niet wat dit virus voor gevolgen heeft.
Onderwijs via internet, onmogelijk daar. Met als gevolg, sinds maart heeft geen enkel kind nog onderwijs! Dit vind ik persoonlijk rampzalig. Alles ligt daar letterlijk en figuurlijk plat! En het strafste van het verhaal is dat volgens de cijfers er nog geen enkel sterfgeval van Corona is in Uganda! Waarom dan heel de economie plat leggen? Waarom dan de scholen dicht doen? Waarom dan de mensen straffen voor .... wat ?
Ik loop hier op mijn vrije dagen soms de muren op. Maar ik kan héél goed begrijpen dat mijn vrienden in Uganda dagelijks de muren oplopen. Hoe moet het nu verder?!?!?!?!