Onze minister van onderwijs meldt ons dat het onderwijs hier in België er op achteruit gaat. Wel, ik zou graag hebben dat hij dit eens bespreekt met zijn collega in Uganda, want daar is het in vergelijking met België gewoonweg rampzalig.
Sinds de lockdown in maart 2020, gaan vele kinderen niet meer naar school. En ja, dit tot op heden, dus al meer dan anderhalf jaar. Er wordt nu gezegd dat ze in januari 2022 terug zullen heropstarten. Ik hoop het van harte want anders zal dit meer en meer problemen met zich opleveren, met name dat vele kinderen en vooral de jonge meisjes niet meer terug naar school zullen gaan. De ouders zullen hen thuis houden waar ze de huishoudelijke taken die ze ondertussen uitvoeren, verder zullen doen. Ook zullen sommigen van hen het niet meer zien zitten, omwille van de studie-achterstand.
Voor één van onze meisjes hebben we al een oplossing gevonden, 'snit en naad' in de praktijk leren. Gloria zit (bij wijze van spreken) nog altijd in het 4de studiejaar, en is ondertussen 14 jaar. Ze heeft geen zin meer om te studeren. Ze wil wel iets 'doen'. Zodoende is ze in februari begonnen, bij een naaister thuis in het dorp, te leren naaien. Tijdens mijn bezoek in september zag ik al mooi resultaat. Ze is er nog niet, maar ze is goed op weg.
Gloria is er nog niet, moet nog veel leren, maar we geloven nu weer in een toekomst voor haar. Nog een jaartje verder leren, en dan, als ze zelfstandig kan werken, willen we haar op gang helpen door een naaimachine en startmateriaal voor haar te kopen. Dit als opstart ... en dan ... moet ze het alleen doen. Maar die kans willen we haar van harte geven.
Dit is Priscilla. Ja, met een zorgelijke blik hé. 2 jaar geleden is ze herbegonnen studeren. Maar in die 2 jaar heeft ze maar een paar maanden onderwijs gekregen, en ondertussen is ze 22 jaar. Tijd gaat verloren. En het spreekt haar aan wat Gloria doet. Maar ... het grote verschil is dat Priscilla veel meer ambitie heeft dan Gloria. Priscilla spreekt over 'mode'. Daarom willen we Priscilla niet zomaar bij de naaister zetten om de technieken te leren, we willen dat Priscilla ook 'marketing' en andere nodige vakken leert. We willen Priscilla naar de technische school zenden en 'tayloring and fashion' laten studeren. Maar het probleem wordt daar dat ze geen eindresultaten in handen heeft. Normaal moet je minimum Senior 4 (4de secundair) gedaan hebben. Maar dit ziet ze niet meer haalbaar. "What if this corona can't be stopped, what if school doesn't start soon, what if ... then i am going to be an old lady when i finish school".
Dit noem ik een 'cry for help', een jonge dame die wil studeren, maar WEER de kans ontnomen wordt.
Ik ga mijn best doen om haar de kans te geven op een goeie opleiding, die bij haar past, die zij graag wil doen.
Met een Hart voor Uganda sponsoren wij momenteel 12 kinderen. Sommige van die kinderen moeten hun 1ste studiejaar nog beginnen en zijn ondertussen al 9 of 10 jaar. Gaan zij hun lager uitdoen? Gaan zij het volhouden? Of zou de weg die Gloria ingeslagen is, ook hun een kans geven op een eigen toekomst? Kunnen we hen hierin helpen?
Het alternatief als we dit niet doen? Dan zullen dit jonge mama's worden, met vele kinderen, die het zonder het zelf te beseffen, in dezelfde voetsporen treden van hun ouders en hun kinderen even weinig kansen geven als ze zelf gekregen hebben.
