Armoede

Door hier regelmatig te komen, zie je bepaalde dingen niet meer.  Je wordt het gewoon en daardoor sta je er niet meer bij stil.

Tijdens een wandeling hier in Kabata, kwamen we langs een huisje waar een jonge vrouw woont.  Zij was naast het huisje, op een houten vuurtje, in ren moorzwarte gebrande pot, aan het koken.  En dan rijzen er toch veel vragen bij mij op.

Woont zij hier?

Hoe kan iemand hier wonen?

Een jonge vrouw?

En hoe kan ze zichzelf hier wassen?

Voor Kato is dit gewoon een feit.  Dit doet hem duidelijk niets.  Dat ze hier in een vruchtbare omgeving woont, dat maakt precies veel goed voor hem.

Ja, primaire behoeften zoals eten en slapen bepalen voor hem en velen hier duidelijk hun leven.  Hobby is een woord dat ze hier niet kennen.  Armoede en hobby leven in een andere wereld.

Tafelmanieren

 Jaja, ik moest van ons moetje, het zit er ingebakken bij mij, en dat maakt het nu voor mij soms lastig als ik hier in Uganda zie hoe anderen eten. Een mes is een zeldzaamheid, meestal gewoon een vork of een lepel.  Al zittend op een stoel of tegen een muur.  En als er nog iets vloeibaars over blijft op het bord dan wordt dit gewoon opgeslurpt zoals we uit een kom zouden drinken.

Als Kato bij mij te gast is, dan zit ik daar natuurlijk over te zagen, ik kan het niet laten. Maar hier ... laat ik het los.  Hij is het zo geleerd. Dat zie ik als we bij hem thuis zijn. Ze zitten dan mee met mij aan tafel, maar eten niet op hun gemak.  Dan ga je je afvragen wat de zin, wat het nut is van onze westerse tafelmanieren.