Donderdag een terrasje gedaan met een klant van in de winkel, hij had mij dit op onze benefiet-avond gevraagd, of ik eens tijd wilde maken om samen iets te gaan drinken en zo tijd te hebben voor een babbel. De aanleiding was in eerste instantie mijn interesse voor Afrika, maar de trigger was blijkbaar een uitspraak die ik gedaan heb over de chinezen in Afrika. Wat ik juist gezegd heb, weet ik niet meer, maar het zal wel als een oordeel geklonken hebben, zeker in de oren van iemand die veel weet over de Chinese cultuur. Voor mij was dit weer een wijze les.
“Het probleem is niet wat je niet weet. Het probleem is dat je denkt dat je het weet."
Héél toepasselijk hé. En ja, wat weet ik over China, zo goed als niets. Nu, wat weet ik over Afrika of Uganda? Op elke reis doe ik nieuwe ervaringen op en sta ik telkens opnieuw verbaasd.
Dus … wat weet ik.
Dit gesprek met Fons heeft mij wel weer eens duidelijk gemaakt hoe snel ik een oordeel vel. Doen de Chinezen hetzelfde als wat de Westerse kolonialen gedaan hebben? Is het aan mij om hen te veroordelen? Weet ik of zij dezelfde gedachtegang hebben als mijn vader en zijn collega’s indertijd in de Kongo?
Als ik erbij stil sta, als ik er over nadenk, dan zie ik al onmiddellijk grote verschillen, en die spreken eigenlijk in het voordeel van de Chinezen.
Ik wil hier nu niet een pleidooi houden ten voordele van de één of de ander, maar ik wil gewoon zeggen dat we veel te snel tot een oordeel komen. Ik hoorde deze week op de trein een gepensioneerde vrouw tegen haar reispartner héél de tijd het ene oordeel na het andere vellen. ‘Het is zo en het was zo’. Bij mezelf dacht ik van ‘jeetje, hoe kan je zo dom zijn’, maar een dag later kreeg ik dezelfde spiegel voor mij, ‘Sophie, hoe kan je zo dom zijn’. ‘Dom’ is misschien niet het juiste woord, het gaat hem hier om gebrek aan informatie, maar het is aan onszelf om hier meer te willen weten en bij te leren, om meer achtergrondinformatie te hebben alvorens we gaan zeggen ‘het is zo’.
Niet gemakkelijk hé. Gaan we nu twijfelen aan onszelf? Een beetje wel, maar aan de andere kant is het de uitdaging om onszelf nog meer te informeren, nog meer te lezen. Informatie is overal beschikbaar, mits we de goede bronnen raadplegen natuurlijk.
Voor mij was het, is het, een wijze les. Want al denk ik dan dat ik minder oordeel dan vroeger, toch doe ik het nog. En het ergste is eigenlijk als het over een persoon gaat. Ik zie mijn vader dit altijd doen, alles en iedereen in kastjes steken en daarmee is de kous af. Ik erger mij daar altijd aan omdat je zo die mensen, en dan zeker de relatie dat je met die mensen hebt, geen kans geeft. Maar uiteindelijk betrap ik mezelf er ook op. Ik doe het misschien wat minder afgelijnd, maar ik doe het ook.
Dus hierbij weer een mooie uitdaging voor mezelf, ‘niet oordelen’.
“Be curious, not judgemental”.
“If you judge people, you have no time to love them”.