Ja, ik ga terug!

Ik ben nu bijna drie weken terug thuis, en ik krijg nogal eens de vraag "en, ga je nog terug?".
Natuurlijk ga ik nog terug, en dit al binnen 2 maand!
Vandaag ben ik mijn vliegtuigticket gaan boeken, en ja, ik ga weer voor 3 maand.

Eindelijk moet ik 'Dankjewel Conso' zeggen, want haar trouw in juni, is eigenlijk de aanleiding om terug te gaan naar Uganda.  En daar ik dan toch mijn vliegtuigticket al heb, kan ik toch even goed nog wat langer blijven.  Ja toch?!

En ook aan Chris, van Singing Gorilla Projects, moet ik dankjewel zeggen, want hij is een huis aan het bouwen waar vrijwilligers kunnen verblijven.  Dus dat zal tijdens de komende zomermaanden mijn verblijf worden.  Super gewoonweg!

FORMIDABLE

STROMAE : 

tu étais formidable  =  you were wonderful

j' étais formidable  =  i was wonderful

nous étions formidable  =  we were wonderful

 

Mijn laatste dag, 'afscheid'

We gaan vandaag met Pascal (broer Kato) naar de zoo.  Dit valt eigenlijk goed mee.  Ik had verwacht dat de dieren in klein en vuile hokken zouden zitten, maar ze hebben veel ruimte, en alles is open.  We doen dit voor Pascale want het merendeel van deze dieren heeft hij nog nooit gezien.  Vooral Simba, de leeuw, spreekt hem aan.  

Wat ik blij ben hier te zien, is de neushoorn. De chimpansees zijn ook grappig om te zien.  Hier zitten ze op hun gemak, te luieren, of de kleintjes te spelen.

 

We gaan nog samen een hapje (visje) eten, en dan wordt het tijd voor mij om mijn valiezen te pakken en afscheid te nemen.  Moeilijk!

De voorbije dagen kreeg ik nog lieve telefoontjes om afscheid te nemen.  Eergisteren Asgario, gisteren Evarist, vandaag Ronald, Alex en als laatste Matchati.  Doordat ik weet dat ik ze allemaal zal terugzien in juni, maakt dit het afscheid gemakkelijker. Maar toch moet ik op m’n tanden bijten als ik afscheid moet nemen van Kato.  Nu begrijp ik ook waarom hij Pascal meegenomen heeft  naar hier.  Als steun voor hem.  Hij probeert zich sterk te houden.  Zoals ze hier altijd zeggen ‘I am fine’, maar dan geeft hij mij toch toe dat hij al een traantje gelaten heeft. 

Ze zijn hier moeilijk in te schatten.  Elke reis probeer ik dichter en dichter te komen, en dan denk je dat je er bent, maar je bent er nog niet. Cultuurverschil? Karakter? ’t Zal er wel allemaal mee te maken hebben.

Afspraak met Conso en Moses in Kampala

We vertrekken naar Kampala, waar we afgesproken hebben met Conso en Moses.  Wij kennen Conso al vele jaren.  Wij hebben, samen met nog enkele vrienden thuis, haar studies betaald. En in juni trouwt Conso met Moses.  Vandaag wil ze Moses aan ons voorstellen.

Eens aangekomen in Kampala, moeten we Conso vinden.  Kato belt haar op, want wij staan al op de plaats van afspraak, en ik zie haar niet.  Maar dan, ik zie een dame, beetje mollig, in een soort van trainingspak, met een grote zonnebril. En als die haar zonnebril afneemt, blijkt dat Conso te zijn! Ja, telkens als we haar zien, is ze veranderd.  Maar, je kan zien nu, dat ze gelukkig is.  

We parkeren de auto op de parking van een supermarkt, op aanraden van Conso, maar Kato voelt zich hier niet comfortabel mee.  We mogen hier maximum 2uur staan, meer tijd heb je niet nodig om te shoppen.  Wij gaan echter niet schoppen, wij spreken af met Moses en gaan samen lunchen.

We praten bij, genieten van onze lunch, en aangezien Moses weer moet gaan werken, keren wij samen met Conso, terug naar de parking. En wat blijkt, we zijn 3 minuten over de 2uur, en er ligt al een slot rond een wiel van Kato zijn auto.  Waarschijnlijk hebben ze gezien dat wij niet gingen winkelen.  Ergens kan ik dit wel begrijpen, ze willen de parking vrijhouden voor klanten, en wij zijn geen klant. Maar … hiervoor 200,000 UGSH (60 euro) betalen, dat vind ik er ook wel over! Het duurt zeker 20 minuten alvorens we de manager zien, en dan begint er een conversatie die nog eens 20 minuten duurt.  Ik voel mijn maag en mijn darmen alweer in opstand komen.  Ik zie ons hier uren doorbrengen, en ik mijn laatste shillings afgeven.  Maar Kato … diplomatisch als hij is, kreeg de manager uiteindelijk zover om voor 5,000 UGSH het slot te verwijderen.  Oef!  Problem solved!

Daarna terug naar de Guesthouse, waar we gaan genieten van ons laatste avondmaal.

We zitten samen met Klaas en Betsy aan tafel.  Een heel aangename avond. Ook voor Kato.