2015

Juli 2015, het was zover, Roos ging voor de 2de keer naar Uganda, mee met ons, en ze was heel benieuwd om Nkuringo terug te zien, want tijdens haar eerste bezoek, in 2009 bestond het schooltje nog niet.  We vertrokken met 101 plannen, maar de ervaring zegt ons al, ter plaatse zien we wel wat mogelijk is.
Natuurlijk, als we in Uganda zijn, doen we nog andere dingen, zoals safari, koffieplantage bezoeken, maar … als we richting Nkuringo reden, vroegen we aan onze vriend-chauffeur-gids of het mogelijk was om voor 17u in Nkuringo te zijn, want we wilden de kinderen die dag nog terug zien.
En ja, rond 16u waren we in Nkurongo, en de kinderen waren ook blij ons terug te zien. We kregen een heel warme ontvangst met zang en dans.  Ons (Sergie Kakuru en Sophie Mahoro) kenden de meesten al, maar Roos en kleindochter Ulrieke, waren twee nieuwe gezichten, en werden voorgesteld.








Ondertussen zaten er al 181 kinderen in het schooltje, van 1ste kleuter tot en met 5de studiejaar.  In het 1ste kleuter kleintjes van 3 jaar, en in het 5de studiejaar tieners van 14 en 15 jaar,  zelfs een jongen van 16 jaar. Dat bewijst hoe weinig mogelijkheden, tijd, geld de ouders hebben om de kinderen naar school te sturen.

Om toch een beetje namen te kunnen onthouden, 181 is veel, hadden we naamkaartjes gemaakt voor de kinderen.  Dit vonden ze super, die persoonlijke aandacht. 





Wat hebben we gedaan 'samen' met de kinderen

Het zusje van Ulrieke, Ronja, had samen met haar klas (2de studiejaar) tekeningen gemaakt voor de kinderen van de Nkuringo-school.  Deze hebben Roos en Ulrieke uitgedeeld, en natuurlijk maakten de kinderen graag tekeningen voor Ronja en haar klas.  Een heel mooie uitwisseling. En vooral, zo verschillend! 



Ook de kleinkinderen van Roos hadden tekeningen gemaakt.  Ja, zelfs de allerkleinsten hebben hun bijdrage gedaan. Mooi hé!





Naar top-of-the-world, met de bal spelen, voor de grote kinderen hadden we enkele echte 'voet'ballen mee, voor de kleintjes 'strand'ballen





In het 4de en 5de studiejaar vertellen over 'onze 4 seizoenen', een beetje aardrijkskunde-les.




De 'Notenkraker'; een kleine anekdote over onze allerliefste Roos. Hier op de volgende foto zijn de kinderen 'walnoten' of 'okkernoten' aan het kraken. Om deze te 'kunnen' kraken, had Roos een notenkraker mee van thuis.  Dit kennen ze natuurlijk niet hier in Uganda. Toen we op de luchthaven van Entebbe waren, werd onze bagage grondig gescand, en zagen de mensen van de douane natuurlijk een vreemd object in Roos haar bagage. Roos, die in luchthaven zowiezo al stress heeft, brak het zweet uit. 'Hoe moet ik dat hier uitleggen?'. Gewoon, Roos, de waarheid. En het antwoord was "It is ok mum, you can go".



De kinderen hadden van Janet Duchesne (uit Engeland) blokfluiten gekregen, maar hadden geen idee hoe ze hier mee moeten spelen, dus kregen ze blokfluit-les van Ulrieke.




De tafels van vermenigvuldiging moesten ook herhaald worden.




Parelsnoertjes maken, groot en klein, meisjes en jongens.






Gezelschapspelletjes zoals vier-op-een-rij en domino spelen.



Liedjes leren van Ulrieke , in het engels en zelfs in het vlaams, zoals 'ik heb de zon zien zakken in de zee'.




Touwtje springen en handspelletjes met touwtjes.

Wat hebben wij gedaan 'voor' de kinderen

Roos haar ervaring als verpleegster bleek hier goed van pas te komen, want gewone basis wondverzorging kennen ze hier nauwelijks.





Roos voelde zich geroepen om pullovers te herstellen



In het voorbije jaar, tijdens de winter, hadden wij  (Roos en ik) mutsen gehaakt. Dit tot groot plezier van de kinderen. Note : het kan daar in Nkuringo koud en winderig zijn, veel van deze kinderen lopen dan ook vaak met een snotneus rond.





Nieuwe kookpotten gekocht.




Gekookt voor de kinderen; aardappelen met tomaat, ajuin en wortelen, voor de kinderen was dit eens iets anders, dan hun dagelijkse “porridge and beans”.









Serge heeft, samen met timmerman Alfred en smid Nicolas, schoolbanken en bedden gemaakt.   





Onze tijd daar ter plaatse was natuurlijk beperkt, maar wij hadden 12 banken, 10 bedden, en 4 schoolborden besteld en betaald.  Alfred en Nicolas hadden dus nog heel wat werk voor de boeg toen wij alweer vertrokken.


Schoolschriften en krijt gekocht.
De goten hersteld, zodat het water niet verloren gaat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten