Lion-tracking

Vroeg op, gelukkig met een tasje koffie, gaan we voor ‘lion-tracking’.  Aan de Gate pikken we James op.  Hij heeft een antenne/zender mee, om de leeuwen op te sporen.  

Vlakbij het dorp aan de brug van Kazinga, vinden we al een eerste groep, 2 jonge vrouwtjes en 2 jonge mannetjes.  Het probleem is echter dat ze te dichtbij het dorp zijn, en het is heel duidelijk dat hun doel de geiten van het dorp zijn.  Je ziet hen hun neus in de lucht steken en de lucht van de geiten opsnuiven.  Deze dieren weten dat geiten een gemakkelijke prooi zijn.  Maar de lokale bevolking is daar niet zo blij mee.  Enkele maanden geleden hebben ze een groep leeuwen gedood, dit om hun eigen vee te beschermen.  James belt naar z’n collega’s, om met een andere auto te komen, om deze leeuwen te verjagen van het dorp weg. 

Wij rijden verder het park in, en vinden al snel een andere groep.  3 vrouwtjes en 2 jongen.  Op een bepaald moment staat één van de vrouwtjes op en komt ze onze richting uit gewandeld.  Dit is een indrukwekkend dier.  ‘Keep quiet’, zegt James.  Ze wandelt langs ons en gaat wat verder op de grond liggen.  De jongen volgen haar wat later.  Een mooi schouwspel.

Niet enkel leeuwen staan vandaag op het programma, maar ook een groep olifanten, ook met enkele kleintjes.  Dit vind ik altijd prachtig om te zien.  

Even later vinden we nog een derde groep leeuwen, waarvan de jongen  in de bomen hangen te slapen.  Prachtig!

Daarna gaan we genieten van een laat ontbijt, vroege lunch, in Tembo Safari, genietend van het mooie zicht.  Dit is een mooie dag.  De rest van de dag is gewoon relaxen, nagenieten,  met een Club en een Tilapia natuurlijk!

The source of the Nile

Je kan wel zeggen dat we vandaag op zoek waren naar ...

iets ...
een bron ...
ik weet niet wat Kato in gedachten had,
maar ik had iets kleins in gedachten.
En als je dan zoveel water samen ziet komen, hoe kan je dan met zekerheid zeggen dat dit hier de bron van de Nijl is? Want dat is wat Speke zei in 1852.

Maar toen vonden we dit ...

In Lake Victoria stroomt het water dat van verschillende rivieren komt uit Burundi, Rwanda, Congo, ... en hier, in Jinja, stroomt al dit water opnieuw een rivier in, genaamd de Victoria Nile, en doordat deze rivier hier begint, wordt dit hier de bron van de Nijl genoemd.

Het hangt er allemaal vanaf hoe je het woord 'bron' interpreteerd.

The story of Mubwindi

Blijkbaar is er een groot moeras middenin het bos, en lang geleden, toen een familie het bos doortrok om zich aan de andere kant te gaan vestigen, waren ze de dood nabij, toen de geesten van het moeras hen zegden dat ze hun mooie dochter moesten opofferen, en dat ze dan levend de andere kant zouden bereiken.  De familie heeft dit gedaan, en zo kreeg het bos de naam Mubwindi.

Nadien hadden de mensen natuurlijk schrik van dit moeras.  Als er dan ook maar iets gebeurde met mensen in het woud, dan kwam dit altijd door de geesten.  Zo verdwaalden enkel blanke toeristen, ze gingen met hun camera de gorilla’s achteraan, en vonden de weg niet terug.  Neen, ze waren misleid door de geesten.  Een andere groep, mannen die moesten patrouilleren, verdwaalden ook op een dag, en om te overleven, begonnen ze groene blaadjes te eten, die volgens hen op dodo (spinazie) geleken.  Na 4 dagen, vonden de mannen de weg terug, maar ze konden niet meer spreken.  Hun tong was verdoofd door het eten van de groene blaadjes.  Maar neen, dit waren de geesten die hen betoverd hadden.

Pian Upe, from Reserve till National Park

PIAN UPE, voordien een reservaat, wordt geupgraded naar een Nationaal Park.  Dat zijn we vandaag gaan verkennen. De weg erheen was heel slecht, eigenlijk ontmoedigend.  Maar aangekomen in Pian Upe zagen we alleen maar mooie dingen, en vonden we het bezoeken waard.  Er wordt blijkbaar onderhandeld om de weg te verbeteren. 

We hadden al afgesproken om ter plaatse iets te drinken, om zo met de staff aan de praat te geraken, en wat blijkt, Kato herkent de man die alles leidt.. De vader van Sharon (zij werkte in 2013-2014 in de Campsite te Nkuringo).  We geraken aan de praat, en zo komen we veel te weten over de plannen die ze hebben met deze mooie locatie. Er wordt ook over Nkuringo en ‘Late’ Robert gesproken.  En hij verteld ons ook het verhaal hoe Bwindi Forest aan z’n naam kwam.  Dit verhaal vind je terug in de volgende post.

 

Op de terugweg van Pian Upe naar Mbale, stoppen we bij de Sipi Falls.  Deze watervallen zijn verspreid over een rotsachtig gebied.  Ze zijn niet heel groot, maar toch mooi, en hoe dichter bij je komt, hoe indrukwekkender.  Je kan een hele mooie natuurwandeling maken, van de ene waterval naar de andere. Het enige probleem hier is, dat dit gebied niet in handen is van de UWA, zodat alle mensen hier zelf proberen te gidsen of iets verkocht te krijgen.  Je begint je wandeling met 1 man, en je eindigt met 5, en allemaal hebben ze iets om te verkopen, of moet je betalen omdat je over hun grond gepasseerd bent, of omdat de auto op hun stukje land geparkeerd staat.  Dit zijn gelukkig allemaal geen grote bedragen, maar je moet hier wel durven ‘no, thank you’ zeggen.

Dit gebied, van Mbale (Mount Elgon) tot Kidepo maakt deel uit van de Great Rift Valley, en dat is hier heel duidelijk te zien.  Als je op de hellingen van Mount Elgon staat, heb je prachtige vergezichten.  Wij rijden terug naar Mbale, maar van hieruit een zonsondergang, moet prachtig zijn.  Een aanrader voor de mensen die in Pian Upe logeren.