Ik heb er echt zin in.
Mijn hoeveelste bezoek aan Uganda, ik zou zelf de tel kwijt geraken, maar het voelt niet meer aan als bezoeken, het voelt aan als een stukje naar huis gaan.
De zakken zijn gepakt, handtasjes voor de vrouwen, potloden voor de kinderen, kinderkledij en -schoeisel, speelgoed, ... natuurlijk ook veel geschenkjes voor al mijn lieve vrienden (groot en klein).
En mijn programma voor de komende weken staat weer goed vol.
Eerst gaan we richting Mbale, een nieuw National Park gaan verkennen, genaamd Pian Upe, met de kans daar Cheeta te zien. Aan de Sipi-watervallen gaan we afkoelen om dan naar het warme Queen Elisabeth National Park te rijden waar we een lion-tracking zullen doen.
En dan een weekje weer naar school. En het is tijd voor een evaluatie. Ik heb mooie rapportjes opgemaakt, de vrouwen van de School of Mercy krijgen een klein examen. Lerares Charity is al op de hoogte, zodat ze de nodige voorbereidingen kan treffen.
Ik verheug me al op het terugzien van alle vrouwen, en ook de kleine jongens Titus en Joshua.
In de laatste week gaan we nog wat verkennen en op familiebezoek in Rwanda.
Ik ben m'n woordenschat Kenyarwanda en Ruchiga aan het opfrissen. Niet simpel hoor, maar wel leuk! Kale kale (= bye bye)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten