PIAN UPE, voordien een reservaat, wordt geupgraded naar een Nationaal Park. Dat zijn we vandaag gaan verkennen. De weg erheen was heel slecht, eigenlijk ontmoedigend. Maar aangekomen in Pian Upe zagen we alleen maar mooie dingen, en vonden we het bezoeken waard. Er wordt blijkbaar onderhandeld om de weg te verbeteren.
We hadden al afgesproken om ter plaatse iets te drinken, om zo met
de staff aan de praat te geraken, en wat blijkt, Kato herkent de man die alles
leidt.. De vader van Sharon (zij werkte in 2013-2014 in de Campsite te
Nkuringo). We geraken aan de praat, en
zo komen we veel te weten over de plannen die ze hebben met deze mooie locatie.
Er wordt ook over Nkuringo en ‘Late’ Robert gesproken. En hij verteld ons ook het verhaal hoe Bwindi
Forest aan z’n naam kwam. Dit verhaal vind je terug in de volgende post.
Op de terugweg van Pian Upe naar Mbale, stoppen we bij de Sipi
Falls. Deze watervallen zijn verspreid
over een rotsachtig gebied. Ze zijn niet
heel groot, maar toch mooi, en hoe dichter bij je komt, hoe
indrukwekkender. Je kan een hele mooie
natuurwandeling maken, van de ene waterval naar de andere. Het enige probleem
hier is, dat dit gebied niet in handen is van de UWA, zodat alle mensen hier
zelf proberen te gidsen of iets verkocht te krijgen. Je begint je wandeling met 1 man, en je
eindigt met 5, en allemaal hebben ze iets om te verkopen, of moet je betalen
omdat je over hun grond gepasseerd bent, of omdat de auto op hun stukje land
geparkeerd staat. Dit zijn gelukkig
allemaal geen grote bedragen, maar je moet hier wel durven ‘no, thank you’
zeggen.
Dit gebied, van Mbale (Mount Elgon) tot Kidepo maakt deel uit van
de Great Rift Valley, en dat is hier heel duidelijk te zien. Als je op de hellingen van Mount Elgon staat,
heb je prachtige vergezichten. Wij
rijden terug naar Mbale, maar van hieruit een zonsondergang, moet prachtig
zijn. Een aanrader voor de mensen die in
Pian Upe logeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten