Om 8u, vertrek ik, 'ontsnap ik uit de Prisson’. Ja, omwille van het slechte management en de roddelcultuur van sommige personeelsleden, zijn mijn vrienden en ik deze plaats 'the prisson' gaan noemen. En ook al verlaat ik Nkuringo met pijn in mijn hart, ik ben blij hier te kunnen vertrekken.
Charity en Evarist komen mij mee oppikken.
Ik zeg goodbye aan de staff. ’t Is te zeggen aan sommigen van de
staff. De ‘snakes’ zoals de anderen genoemd
worden, komen geen afscheid nemen. Al de anderen wel, ze komen mij uitwuiven,
en zeggen dat ze mij gaan missen.
Ik neem ook afscheid van Charity en Evarist. Charity
is mij heel dankbaar. Ik krijg een lief
briefje van haar. Ik vraag aan Evarist
om mij op de hoogte te houden van de School of Mercy, en als Charity iets nodig
heeft, laat het mij dan weten.
We rijden via Rushaga, waar Matchati en Wisdom mij
ook komen uitwuiven. Gelukkig kunnen we telkens zeggen ‘See you soon’.
En dan rijden we richting Kabale, en dan naar Queen
Elisabeth National Park. Het laatste
stuk van de baan, door Queen Elisabeth is verschrikkelijk slecht. Kapot gereden door de grote trucks van
Hima (cement-fabriek). En hoe verder weg van Kisoro, hoe
warmer het ook wordt. Het overvalt mij,
ik had deze grote warmte niet meer verwacht. Ik dacht, het regenseizoen is
begonnen, maar het is enkel in Nkuringo dat het koud is.
We logeren in Tembo Safari Camp. We logeren met zicht op Kazingha-Channel, en we kiezen dan ook voor een Tilapia als avondmaal, en die is
‘overheerlijk’. Kato’s en mijn
batterijen waren plat, maar hier kikkeren we allebei van op.
En tijdens onze lekkere souper, zijn er op de
achtergrond ‘hippo’s’ te horen. Dit is
een zalige avond, ik geniet! Wij
genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten