Catherine, door ons gesponsord, is een jonge vrouw van 16 jaar, en zij vroeg mij of ik voor haar maandverband wilde kopen. Nasser (mijn contactpersoon in Kampala) wilde voor haar ‘Always maandverband’ kopen, maar dat is volledig tegen mijn principes. Het is te duur en het is vrouw- en milieu-onvriendelijk. Je creëert veel afval en deze gecommercialiseerde maandverbanden bevatten een suikeroplossing waardoor vrouwen langer bloeden, zodoende verbruiken en kopen ze meer. Zéér vrouw-onvriendelijk. Enkele weken heb ik rond gelopen met de idee om de vrouwen in Uganda zelf herbruikbare maandverbanden te laten maken. Wat op zich geen slecht idee is, want je creëert ook jobs, maar … hoe begin je hier aan? En wie wil mij hierin helpen? Behalve Nasser in Uganda, vind ik in mijn kennissenkring niemand die mee op de trein wil springen. Enkele weken voor mijn vertrek kreeg ik wel van Katrien VDM een proefwerkje, want zij naait graag, en zij wil graag een ontwerp maken, waar de vrouwen in Uganda dan verder mee kunnen. Dat vond ik al super. Maar mijn grootste vraag is, ‘waar vind ik in Uganda alle materialen’.
Een weekje voor mijn vertrek, krijg ik via een verpleegster van
mijn vader en een apotheker uit Sijsele, het adres van een firma, genaamd
Afropads, opgericht door Nederlanders en werkzaam in Uganda, Kenya en
Malawi. Hoera!
Vandaag heb ik Afropads bezocht, samen met Catherine en Nasser. Ik koop 40 pakketjes aan, 16500UgSh voor
ééntje. Voor ongeveer 4€ kunnen de meisjes nu één jaar weg. De ‘reusable sanitary pads’ zijn héél goed
ontworpen, en als ik vraag of alle materialen uit Uganda afkomstig zijn, is het
antwoord spijtig genoeg ‘neen’. Ik zeg
spijtig, vooral omwille van de ecologische voetafdruk. Maar ook omdat Nasser blijft met de idee
rondlopen om zelf deze pads te maken.
Hij mag dit gerust van mij doen, maar dan zal hij zelf de handen uit de
mouwen moeten steken en alles uitzoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten