Toen we vorige zaterdagavond toekwamen in de BackPackers zagen we tot ons
groot plezier dat ook Paul Howells daar is.
Dit was een leuk weerzien. Het is de derde keer dat we hier op hetzelfde moment logeren. Vandaag hebben we eindelijk tijd om met hem mee te gaan naar zijn
weeshuis. Ik moet zeggen dat ik echt
onder de indruk ben. Hij heeft, met
behulp van de eigenaar van de BackPackers, grond kunnen kopen, en daar hebben
ze dan met behulp van vrijwilligers (uit Engeland en Uganda) 2 huizen gebouwd, één voor meisjes en één
voor jongens. In elk huis is er een
‘housemother / housefather’ die voor de kinderen zorgt. 7 jongens en 12 meisjes wonen er. Ze noemen Paul allemaal ‘Dady’ en je kan zien
dat ze hem ook echt als een vader zien. Wat
mij ook opvalt, is het respect dat ze hebben, en de goeie manieren.
We spelen samen met de kinderen ‘paaseieren rapen’, maar dan
zonder paaseieren maar met kleine trofeetjes in de plaats. De kinderen gaan allemaal naar de keuken
(achteraan het huis), en Paul en ik verstoppen de 9 trofeetjes vooraan in de
tuin. ‘Verstop ze goed’, zegt Paul, 'want
ze zijn hier goed in'. Het is een plezier
om hen bezig te zien. En terwijl ze
zoeken, houden ze ons in de gaten, want misschien zouden wij wel eens iets
kunnen verraden. En het is prachtig om te zien hoe ze met elkaar delen.
De jonge vrouwen krijgen van mij allemaal een pakketje AfroPads,
en met de kleine jongens kijk ik in de namiddag naar de Lion King. Ze zijn zo lief en grappig. Paul komt 4 keer per jaar, en ik kan mij
inbeelden dat het telkens moeilijk moet zijn om afscheid te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten