Gervase Tumwebaze, dat hij moge rusten in vrede

Deze morgen het droevige nieuws gekregen dat Gervase, onze burgemeester, mijn gastheer, overleden is.

Ik ben gisteren nog twee hemden voor hem gaan kopen.  En nu, is hij er niet meer?

Hoe kan dit? Hij is nog zo jong! En hoe? Dat is toch niet mogelijk, hij was toch in goede gezondheid, behalve zijn gebroken been?  Je kan toch niet overlijden aan een gebroken been?

Ja dus.  Een paar uur later hoor ik van Chris dat de doodsoorzaak bloedklonters zijn.

Door zijn ongeval en operatie, en waarschijnlijk geven ze daar niet of onvoldoende medicatie voor het bloed, en door te weinig beweging, kan je een trombose krijgen. En wordt hier niet snel op geageerd, dan heeft dat net als bij Gervase slechte gevolgen.

Dit is weer een bewijs dat de geneeskunde, dat de medische sector daar in Uganda nog ver achter komt.  Dus is er voor Singing Gorilla Projects nog veel werk aan de winkel.  Maar ik vraag mij dan af, de jonge mannen die nu in de Health Center werken, hebben Gervase ook niet kunnen helpen.  Dus, ik vrees dat de weg nog lang is, héél lang.

Het gevoel dat Gervase er niet meer is, is alsof er een stukje van Nkuringo weg is.  En ja, er zullen dingen veranderen, er zullen dingen verdwijnen.  Wat gaat er gebeuren met Albertine?  2 maanden mijn thuis geweest.  Wie gaat er Chairman (burgemeester) worden?  Wie gaat er de Health Clinic leiden?

Er zullen wel kandidaten zijn, maar zullen dat de goeie zijn?

Ik wou dat ik nu ook al naar Nkuringo kon vliegen, zoals Chris.  Maar ja, die vrijheid heb ik helaas niet.  Maar op zo’n moment als nu wil je wel bij de mensen daar zijn.  In verbondenheid dit verlies delen.  Ik moet denken aan zijn zus Topista, en broer Silver, en zijn 7 kinderen, ...  en Brenda met haar baby'tje ...