Volgende etappe, naar Nkuringo, nu zou je zeker kunnen zeggen dat ik naar huis ga, want hier wordt ik echt verwelkomd. Als ik boven in de VolcanoHouse ben, zie ik beneden, op de weg, kleine
Patrick staan en naar mij zwaaien. Als
wij even later naar de school van Arthur wandelen, gaat hij mee met mij. Ja, ik voel me weer in m'n nopjes.
Het nieuwe schooljaar wordt geopend, en dit wordt met veel gedoe
gedaan in Arthur z’n school, waarschijnlijk omdat Arthur wist dat Chris hier
was. Chris en z’n vrienden zijn
uitgenodigd. En, heel grappig, ze zijn
verrast mij ook terug te zien. Ik zie
veel bekenden, er worden vele handjes geschud.
Er is een lunch voorzien voor alle genodigden. Chris is eregast, en mag vooraan zitten. Ik probeer gewoon ergens aan te schuiven,
maar ze willen mij ook vooraan. Het is
net een tafereeltje van Jezus en zijn apostelen, het laatste avondmaal.
Als we terug zijn, komen de kinderen met Kiga voor ons zingen en dansen. Zo voel ik me helemaal weer ondergedompeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten