We krijgen een warme welkom bij Kato z’n ouders.
Ik heb voor hen een familiealbum gemaakt, en dit vinden ze zo mooi. Al die herinneringen! Ze waren die al bijna vergeten. Oh, zegt dat de mama, dat jij hieraan denkt, dat jij aan ons denkt.
In de namiddag gaan we het naar de hoofdstraat, bier kopen, en op
de terugweg begint het te regenen. Kato
lacht, ‘It is only misering’, maar op het een bepaald moment begint het toch
hard te regenen, en keren we lopend terug.
Kato moet lachen, maar ik hou het langer vol dan hem. Zo slecht is mijn conditie niet. Als we terug bij zijn ouders zijn, zijn we
goed nat, en dat vinden ze zonde. Maar
ik vind dit niet erg.
Een echt douche nemen, kan je hier niet, zodoende zijn mijn voeten
nogal aan de vuile kant, en als muzungu valt dit natuurlijk op. Valeria komt met een basin af met wat water,
en Samantha besluit om mijn voeten te wassen.
Dit voelt aan de ene kant wat onwennig, maar aan de ander kant is het
wel heel grappig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten