Morole-community, een dorpje ongeveer 8 km van Nkuringo, waar geen auto of brommer bij kan. Je kan dit plaatsje enkel te voet bereiken. Er is geen bar, geen winkeltje, en daardoor ligt er ook nergens plastiek of papier. In dit klein gehucht wonen wel al een 700-tal kinderen. Dat wil dus zeggen, er is onderwijs nodig. Met steun wordt er hier dan ook een klein schooltje gebouwd. De bedoeling is dat Singing Gorilla helpt in de aankoop van bouwmaterialen, maar de mensen moeten het zelf opbouwen. En we proberen hen ook duidelijk te maken om zelf hun bakstenen te maken, in plaats van ze ergens anders aan te kopen, want het zal ongelooflijk veel kosten aan transport om de bakstenen daar te krijgen.
Als we aankomen in Morole worden we heel warm onthaald. En tot mijn verwondering zie ik enkele vrouwen die naar de School of Mercy komen. Zij vinden het ongelooflijk dat ik hen kom bezoeken. Voor mij was dit een mooie wandeling, maar 'wandelen' staat niet in hun woordenboek. Je gaat altijd ergens naar toe met een 'doel'. 'Wandelen' dat heeft voor hen geen nut.
Hier ziet ik bij Anastazia, Dina, Yustina, enkele leerlingen van onze school.
Zoals je kan zien, kinderen genoeg!
Er wordt aan mij gevraagd om een woordje te spreken, in de locale taal. Ik kan jullie zeggen, dat was een heel kort woordje. Ik ken wel wat van de locale taal, maar om zinnen te maken, en de mensen toe te spreken, dat zal nog wel eventjes duren (en nog vele keren terugkeren).
Maar als ik hen vraag om samen te dansen, dat is oké, dat heeft iedereen begrepen, en we gaan er dan allemaal ook ten volle voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten