Een Community Walk hier in Kisoro, met Julius. We starten met een mooie wandeling vanuit SawaSawa, richting Muhaginga. Ondertussen vertelt Julius het één en ander
over de cultuur. De bewoners van Uganda,
Rwanda, Burundi, Congo bestaan uit Hutu (= landbouwers), Tutsi (= veehouders)
en Batwa (= jagers). Maar doordat de
Hutu zich vestigen, en de Tutsi het land gebruiken voor hun vee, is er voor de
Batwa geen plaats meer. Zij zijn
verdrongen uit hun oorspronkelijke habitat, en voor sommigen is dit moeilijk om
te overleven.
We worden warm ontvangen door een groep mensen, ik zou zeggen een clan, waarschijnlijk allemaal familie van elkaar. Met zang en dans, en dit op een volledig andere manier dan in Nkuringo. Deze mensen zijn heel hartelijk, en nadat ik daar bijna 2 uur doorgebracht heb, zou ik zelfs zeggen, ‘niet hebberig’.
De mensen tonen hoe ze soghum fijnmalen, slaapmaten weven, eten
klaar maken, … en ik mag alles zelf uitproberen. En … ze tonen ook hoe er ‘volgens hun oude
cultuur’, getrouwd wordt, en ik ook hier mag ik aan deelnemen, als de ‘bruid’. Dit voelt aan de ene kant een beetje
onwennig, ik sta niet graag in de belangstelling, maar toch voel ik mij ook wel
op mijn gemak bij deze mensen.
Het grappigste is, er zijn een heleboel kinderen aanwezig, die
niets zeggen, maar wel mee dansen. Maar, op de moment dat ik mijn met 'nieuwe
echtgenoot' binnen ga in het huis, begeleid door een hele hoop kinderen, krijg
ik ineens in kinderkoor te horen “sit down”.
Dit deel van het huwelijk vinden ze duidelijk het leukst.
Wat er dan normaal verder gebeurd?
Ik wordt zogezegd ontmaagd. Een tante
komt wel eerst uitleggen hoe dit in z'n gang gaat en zij zal hiervan het bewijs komen halen de volgende ochtend, een bebloed laken. Hierna
mag/moet ik 2 weken binnenshuis blijven om te herstellen van mijn ontmaagding. Ik maak maar snel dat ik weg ben, want tante haar ontgoocheling zou wel eens groot kunnen zijn.
Tja, cultuur …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten