Ik kreeg ooit eens de reactie van een vrouw in België dat zij nooit naar Uganda zou kunnen reizen omdat ze daar veel te geëmancipeerd voor is. Dit naar aanleiding van de verhalen die ik vertel over de leefomstandigheden van de vrouwen hier in de dorpen. Ik denk nochtans dat zij, als moeder van 2 kinderen en fulltime werkend, ze wel naar hier zou moeten reizen, want zij is een mooi voorbeeld voor de vrouwen hier hoe het ook kan.
Ik ontmoette vandaag twee van de kinderen die ik sponsor, broer en zus, samen met hun mama. En tot mijn grote verbazing is de mama weer zwanger. De mama is 28 jaar, en haar 6de kindje is op komst. Maar wacht, dit is nog maar een deel van mijn verhaal. De mama waar we hier over spreken, is de 4de vrouw van de vader van deze kinderen. Vrouw nummer 3 woont naast de deur, de buurvrouw ja. Ze delen gezellig samen hetzelfde toilet achter hun huis (toilet en huis ga ik niet beschrijven, want het stelt weinig voor, en al zeker geen stromend water of elektriciteit). En … wat blijkt, de buurvrouw is ook zwanger.
Ongelooflijk maar waar. En terwijl Immaculate ,een gemeenschappelijke kennis, mij dit allemaal vertelt, zit de mama er met een glimlach bij alsof dit de normaalste zaak van de wereld is.
Onmiddellijk heb ik een vraag voor haar; als de vader deze kinderen al niet kan onderhouden, als hij voor deze kinderen al geen schoolgeld kan betalen, waarom dan nog meer kinderen op deze wereld brengen.
Weer die onschuldige glimlach.
Immaculate voegt nog toe aan het verhaal dat ze gratis de pil kunnen krijgen in het health center, ‘free birth-control’. Maar ook dat wordt weggelachen.
Vandaar mijn redenering dat ze van niet beter weten, dit is het leven van vele vrouwen hier, en … ik kan maar twee dingen doen; haar vertellen dat het ook anders kan, en deze twee kinderen helpen om het ‘anders’ te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten