RESPECT

In de namiddag, in de CoffeePot in Kisoro, heb ik een gesprek met een dame uit Canada, die 3 maand als vrijwilligster gewerkt heeft in een school in Tanzania waar ‘verkrachte’ meisjes worden opgevangen.  Deze meisjes zijn misbruikt, met als gevolg zwanger, en nog sterker, daardoor afgewezen door de maatschappij.

Velen van ons zijn gefascineerd door Afrika.  Er is zoveel moois.  Maar helaas heeft het ook ‘letterlijk’ een zwarte zijde.  Sommigen zeggen dan, ‘het is hun cultuur’.  Daar ga ik niet mee akkoord, want ze zijn niet allemaal zo.  Ik persoonlijk, blijf onderwijs belangrijk vinden, geef de kinderen een kans op kennis, zodat ze leren wat goed en slecht is.  Maar daarnaast is het natuurlijk ook aan de ouderen om de kinderen bepaalde waarden mee te geven.  En daarin ontbreekt volgens mij ‘respect’.  Alhoewel er altijd respect is voor een ouder persoon, zie ik hier duidelijk dat er geen respect is voor de ‘natuur’, geen respect voor een ander zijn eigendom, geen respect voor wat een ander opgebouwd heeft, geen respect voor het ‘vrouw zijn’, geen respect voor de ‘maatschappij’ (de meesten weten of beseffen niet wat dat is).  

Misschien is dit deels nog vanuit een moeten kunnen overleven.  Ik weet het niet.  

Vaak vergelijk ik hier bepaalde leefsituaties met hoe het 100 jaar geleden bij ons was.  Het leven in ons landje was toen ook nog niet zo comfortabel als nu.  Maar bij ons is alles langzaamaan gegaan, en hier willen ze in korte tijd verkrijgen wat wij hebben.  En daar loopt het verkeerd.  Het is als een klein kind dat al een Smartphone en een laptop wil alvorens het weet hoe er mee te werken.  Maar toch wil het kind ‘het hebben’. 

Iemand zei mij onlangs, “let us spend this money, as one day I will be rich”.  Dat klinkt zo onlogisch voor mij.  Ben je nu al zeker dat je ooit rijk zal zijn?  En als je rijk wil worden, zou je dan niet beter sparen in plaats van al uit te geven?   

Wij handelen misschien teveel vanuit ons denken, maar hier mogen ze toch wat vaker nadenken over hun handelen.