dinsdag 4 juli 2017

Een drum voor de brass-band van Ntungamo-school



Bezoek aan de Ntungamo-school.  Op het einde van mijn vorig bezoek vroeg headteacher Francis aan mij of ik hen aan een metalic drum voor hun brass-band kon helpen.  Thuis gekomen, heb ik dit eerst met Roos en Serge besproken. En toen we in Kampala waren voor de trouw van Conso, zijn we dan uiteindelijk een drum gaan kopen.


Vandaag brachten we deze drum naar de Ntungamo-school en deze werd onmiddellijk in gebruik genomen.  Blijkbaar hebben alle kinderen wekelijks een uurtje ‘marching’, en daarvoor is deze drum
heel welkom. 





De muziekleraar hier in het dorp is Chegar.  En ik kan jullie zeggen, "hij is goed, héél goed". Maar spijtig genoeg is er momenteel geen samenwerking meer met Chegar.  Chegar heeft ook instrumenten, en als ze alles samen zouden gebruiken, dan zouden ze een mooi ensemble hebben.  Het probleem echter is dat als Chegar muziekles kwam geven, de leerkrachten verdwijnen. Dit is ook zo als ik les kom geven. Dan sta je daar, en kan je niet anders dan les geven tot de lunchpauze.  Chegar had het gevoel dat er van hem geprofiteerd werd.  Oh, ik ben blij dat te horen.  Ik dacht dat ze alleen profiteren van de muzungu’s.  Daarom geeft Chegar momenteel geen les meer.  Momenteel wordt er ook aan mij niet gevraagd om les te geven.  Ik vraag mij af waarom.  Nochtans zien we de kinderen vaak buiten de klassen.  Ik heb de indruk dat er weinig les gegeven wordt.  De leerkrachten zijn vaak met andere dingen bezig.








In Asgario (Nkuringo Nursery School) z’n school zijn ze begonnen met mid-term-examens.  Dat is goed.  Deze examens echter moeten aangekocht worden.  En weer zie je het verschil.  De community-school doet dit niet.  Daardoor doen de kinderen hier nauwelijks examens, ze worden voorbereid voor examens, ze staan ver achter op de kinderen in de privé-scholen.  Spijtig!   

Ondertussen zie ik ook wel dat het niet alleen aan de president ligt, het is een slechte mentaliteit die je hier overal tegenkomt.  Iedereen denkt enkel aan z’n eigen buik vullen.  Maar ik kan niet begrijpen dat je dan zoveel kinderen op de wereld zet, want ook hun buikjes moeten gevuld worden.  Wat voor een toekomst hebben deze kinderen?  En met de bevolkingstoename hier in Uganda zal dat niet verbeteren

Geen opmerkingen:

Een reactie posten