Kleine Peter

Nog zo'n ongelooflijk verhaal :

Vandaag wandelen we van Ntungamo naar Kabala, maar niet langs de baan, maar langs de kleine wandelwegen die door de lokale bevolking gebruikt worden.  Zo hebben we geen last van opwaaiend stof door auto’s en boda-boda’s, en kunnen we genieten van de mooie omgeving.

Onderweg komen we zowel vrouwen als kinderen tegen die mij kennen.  Met de vrouwen maken we telkens een babbeltje. Kato vraagt hen uit hoeveel kinderen ze hebben.  Hij kent mijn mening over het ‘teveel kinderen’ hebben, en gelukkig komen we ook enkele jonge vrouwen tegen, die het liefst maar twee kinderen zouden hebben.  Voor twee kinderen kunnen we goed zorgen.  Zij beseffen dat als je goed voor deze kinderen zorgt, zij een véél betere toekomst hebben, dan als je tien kinderen hebt, waar je niet goed voor kan zorgen, en waarvan er misschien een paar overlijden.  Beide vrouwen hebben hun lagere en middelbare school voltooid.  Hier is middelbare school tot en met het vierde secundary. Zo zie je dat ‘onderwijs’ belangrijk is, want deze vrouwen denken na alvorens ze aan kinderen beginnen.

Een andere vrouw waar we een babbeltje mee hebben, is Jane, zij is één van onze studenten in Primary One.  Jane heeft 11 kinderen, waarvan ééntje overleden is.  Haar man had echter drie vrouwen.  De jongste van de drie vrouwen is vier jaar geleden overleden na de geboorte van haar derde kindje, een jongetje, Peter.  Jane zorgt ook voor deze drie kinderen. 

Twee van haar kinderen, twee jongens, zijn al het huis uit, en hebben zelf al kinderen.  Jane is dus eigenlijk al oma.  Maar deze oma heeft wel nog een meisje van bijna twee, dat zelfs de borst nog krijgt.   

Hoe oud Jane is? 

Geen flauw idee.  

Ik kan moeilijk de leeftijd schatten van deze vrouwen.