Naar de vismarkt

In de namiddag rijden we naar de grens met Congo.  Grappig, aan de kant van Uganda zie je ‘hutjes’ staan die dienen als buro voor de douane.  Aan de kant van Congo zie je mooie gebouwtjes staan.  Tja, en het is dan nog Uganda die de brug moet betalen, de brug over de rivier die als grens functioneert, de brug die eigenlijk in niemandsland ligt.  Daardoor dat ze geen geld meer overhebben voor een mooi douanekantoor.

Aan de grens zelf mag ik geen foto's nemen. Spionage? 

In het dichts nabijgelegen dorp, in Uganda, is het markt.  Een markt waar zowel ugandesen als congolezen naar toe komen.  Er hangt wel een verschrikkelijk geurtje, een visgeur.  Dit verwonderd mij want we zijn hier helemaal niet in de nabijheid van een rivier of een meer.  En dan zie ik waar de geur vandaan komt! Een echte vismarkt! Maar wat voor een vismarkt.  Grote vissen, ’t is te zeggen, dit waren grote vissen, waar de filet van afgehaald is.  De eigenlijke visvangst vindt plaats aan Lake Victoria.  De filet, die wordt verpakt, ingevroren en uitgevoerd naar ... ja, o.a. Europa.  De rest, dat is de volledige visgraat met staart en kop, komt in grote hoeveelheden naar hier, en wordt hier op de markt verkocht.  De mensen koken dit en vermalen dit dan met kasava.  

Ik had graag een foto getrokken, maar Kato raadt mij dit af, want dan zullen ze geld komen vragen. En ze zien hier zelden of nooit een muzungu, ik sta dus al volop in de kijker.  Als we mini-bananen-pannenkoekjes kopen, krijg ik toch nog de kans om stiekem een foto te nemen van een vrouw met een bassin vol vis op haar hoofd.