Hier wordt het nieuws nog mondeling verspreid. Er wordt rondverteld dat er een muzungu, genaamd Mahoro, Engelse les geeft aan de volwassen vrouwen.
En geleidelijk aan, elke les, zien we nieuwe leerlingen toekomen.
Donderdag waren er het 17, vandaag 21.
Maar we merken wel dat er een niveauverschil is. Sommigen van hen zijn inderdaad nooit naar school geweest. Kunnen dus niet lezen of schrijven. Anderen zijn wel naar school geweest, maar dat is dan bijvoorbeeld tot het 1ste leerjaar, of het 3de leerjaar.
We hebben de groep dus opgesplitst in twee.
We hebben Baby-Class, dat is het laagste niveau, dit is beginnen van nul, maar deze vrouwen zijn wel de meest gemotiveerden.
En dan hebben we Top-Class, hier kunnen we zinnetjes maken, met deze vrouwen kun je een klein beetje babbelen.
Als je deze vrouwen naar voren wil roepen, aan het bord om iets op te schrijven of op te zeggen, dan zit je constant met één probleem, ze zijn net borstvoeding aan het geven. De helft van de leerlingen heeft een kleintje mee. Ja, je ziet hier soms dingen dat je niet voor mogelijk houdt. Maar waarom niet, dit is hun manier van leven, en ik mag daar deel van uitmaken.
Als we na de les samen terug wandelen, dan is dat een gezellige bende, en er komt altijd wel ééntje aan mijn arm hangen. Ze zijn zo blij dat er iemand is die tijd neemt om hem Engels te leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten