Ja, wij zijn anders

Britty, de dochter van Asgario, is 7 jaar.  Zij kent mij al een tijdje, en ze spreekt ook al een aardig woordje Engels, zodoende hadden wij een gezellige babbel.  Of beter gezegd, zij had veel vragen voor mij.

Britty : "Why don't you bind your hair ?"
Sophie : "My hair is different than yours, I can't bind it like your mother does."
En dan voelt ze aan mijn haar, "Oh, so soft!".

Ze bestudeert mijn handen, mijn nagels, mijn aders.  En dan bekijkt ze haar eigen handen. En dan krijg ik de opmerking "Why don't you cut your nails?"

Dan zit ze naar mijn haar te kijken, fronst ze weer haar voorhoofd, en vraagt ze; "how old are you?"
Sophie : "46"
Britty : "And Kakuru alos?"
Sophie : "No, Kakuru is 55"
En dan draait ze zich om naar Kato, want ze begrijpt niet dat Kakuru en ik een verschillende leeftijd hebben.  Kato moet lachen, en zegt haar eens te vragen aan haar ouders hoe oud zij zijn.  Britty dacht blijkbaar dat een koppel altijd dezelfde leeftijd heeft.

Britty : "What is your mom's name?"
Sophie : "Georgette".
Een dikke frons op haar voorhoofd.
Britty : "And your sister's name?"
Sophie : "I have no sisters".
Britty : "Oh, I am sorry".
Ze zeggen hier altijd 'sorry' als je op één van hun vragen een voor hen teleurstellend antwoord geeft.

Britty : "And where is your baby?"
Sophie : "I have no baby."
Britty : "Oh, I am sorry.  I will have one, you should have one also."

Ja, vooral in de  dorpen hebben de vrouwen veel kinderen, ik zou durven zeggen een gemiddelde van  vijf.  Nochthans, en daar was ik blij verrast over, ze kunnen de "birth-control-pil" gratis krijgen in het ziekenhuis.  Jonge vrouwen die naar de stad trekken, nemen de pil.  Maar hier in het dorp, vinden ze het een heel gewone zaak om veel kinderen te hebben.  Ook al weten ze dat ze niet genoeg geld hebben om schoolgeld te kunnen betalen voor al hun kinderen.