We hebben van alle lokale groenten en fruit een exemplaar mee. Alles ligt mooi uitgestald, we kunnen met de les beginnen.
Er is een grote opkomst! We hebben zelfs een nieuwe mannelijke deelnemer. We schatten een 30-tal leerlingen.
En dan ...
komt er iemand vertellen dat er een 'car-accident' is.
Ik heb de klas nog nooit zo snel zien leeg lopen. Meestal, als de les gedaan is, gaat iedereen, al babbelend, op z'n gemakjes naar buiten. Maar nu ... voor ik besefte wat er aan de hand was, was Top-Class leeg. Ik snel gaan kijken naar Baby-Class. Daar hetzelfde fenomeen, op één iemand na, Escovia. Een zéér vlijtige leerlinge. Maar na 10 minuutjes keek ze mij met smekende ogen aan, of ze ook mocht gaan. Dus wat kon ik zeggen?
Ik was eerst verontwaardigd. Hoe is dit mogelijk? Ook hier ramptoerisme?
Na een half uurtje kwamen enkele leerlingen terug, maar hun aandacht was totaal niet meer bij de les. Dus hebben de les dan maar gelaten voor wat het was.
Op de terugweg kwamen we onze leerlingen weer tegen, daar stonden ze te kijken en te praten.
Toen viel mijne frank (allé ugandese shilling). Deze mensen hebben geen televisie, geen krant, geen tijdschrift, en dan gebeurt er hier zo iets, 'een auto die uit de bocht gegaan is, en regelrecht naar beneden'. Dit is televisie voor hun, dit is het nieuws van de dag.
Wat later op de dag gaan we iets drinken in de locale pub, en krijgen we het hele verhaal te horen. Overal op straat zie je mensen praten, en allemaal over het auto-ongeval. Er ontstaan zelfs dicsussies en twee mannen beginnen zelfs te vechten.
Asgario had zijn auto uitgeleend aan iemand. En het is die persoon die met een volle wagen, uit de bocht gegaan is. De chauffeur wilde uitwijken voor een vallende steen. Maar er was geen plaats om uit te wijken, en hij is de helling afgegaan. De auto is een 100-tal meter naar beneden gerold, tot een boom de weg blokkeerde. Alle inzittenden hebben dit overleefd, zelfs een kleine baby, maar ze hebben wel veel wonden en breuken. Ze hebben heel veel geluk, want 'een gordel dragen' doen ze hier niet. Ik denk, doordat ze als sardientjes in een blik zaten, dat ze er daardoor deze keer zo goed afkomen zijn.
Nu moet je niet denken dat ze hier een ambulance hebben. Neen, helemaal niet. Een aantal behendige jonge mannen zijn naar beneden gegleden, hebben de passagiers er uit gehaald en deze naar boven gedragen. Neen, geen draagberries. Wel veel gehuil en gekerm. Dan zijn deze mensen vanachter op de pick-up van de boswachters gelegd, en zo naar het ziekenhuis in Kisoro gebracht. Dit is nog ongeveer een uur rijden, over een oneffen baan, en met massa's veel stof.
Je mag dit gerust een horror-film noemen. Deze mensen gaan hier zeker nachtmerries aan overhouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten