Nieuwjaarsdag - Mount Sabynyo

Om 5u30 opstaan, om 6u ontbijt, om 6u30 vertrekken we richting Mount Sabynyo.  Iedereen, behalve Evarist, heeft slecht geslapen, omwille van de luide muziek van alle nieuwjaarsfeestjes. Hier gebeurt alles buiten, in tegenstelling tot het koude België.  Maar dat ondermijnt de moraal niet. We hebben er allemaal zin in.

Bij de check-in aan de Gate van Mount Sabynyo blijkt dat er nog enkele mensen meegaan met onze groep. 4 vrouwen, waarvan 3 jonge en 1 oudere dame van 60 jaar, Naomi.  Toen ze mijn leeftijd vroeg, en ik zei, “46”, antwoordde zij “oh, you are still a baby”.  De jonge vrouwen hebben allemaal sportschoenen aan, maar Naomi draagt zwarte rubberen laarzen. Zij is helemaal niet gekleed om bergen te beklimmen, maar ja, andere kledij heeft ze waarschijnlijk niet. Ze is uitgenodigd door haar nicht, die gaat trouwen, om mee Mount Sabynyo te beklimmen, en ze kan dit niet weigeren.

Het begin van de wandeling is rustig, het landschap varieert van secundary tot primary vegetation.  Primary is de nog oorspronkelijk vegetatie, secundary is herplant door de mensen.  Het mooiste stuk vind ik het bamboebos.  Dit is niet alleen mooi, maar het heeft ook iets mysterieus.  Normaal gezien is er kans op deze tocht dat we dieren tegenkomen, zoals bush-eliphant, buffelo, golden monkey, … maar onze groep maakt zodanig veel lawaai, babbelen en zingen, dat we deze dieren niet zullen zien.  

Halfweg de tocht wordt het zwaarder, het gaat flink bergop.  We klimmen vandaag ongeveer 1100m.  Dit klimmen op zich is al lastig, maar dan begint het ook nog te regenen.  En als we hogerop gaan, dan moeten we soms houten ladders (gemaakt van dikke takken) beklimmen, en door de regen wordt dit alles gevaarlijk glibberig.  Hoe hogerop we gaan, hoe steiler deze ladders soms zijn, en hoe kleiner mijn hartje wordt.  Deze tocht is veel zwaarder dan ik dacht.

Eens we boven zijn, "on the peak", dan is het tijd voor onze lunch, en een spelletje UNO!
Dit gezelschapsspel reist zijn kerstdag overal met ons mee. En telkens als we iets bereikt hebben, spelen we UNO.

Het hutje waar we in zaten, was niet groot. En warm was het ook niet.  Maar "leuk" was het er wel.

Mijn motivatie om deze tocht te doen, iss Robert Brierley, die altijd zei, dat het zo mooi is op Mount Sabynyo, ‘one day, you should hike Mount Sabynyo’. Robert is overleden, februari 2014, en zijn as is uitgestrooid op Mount Sabynyo. Robert was de oprichter van de Campsite in Nkuringo, en het is door hem dat ik Asgario, Patrick, Agatha en Evarist heb leren kennen heb.  Ik wilde met hen allen Mount Sabynyo beklimmen, ter ere van Robert.  En mijn wens is vervuld. We zijn er in geslaagd. Dank u wel Robert!